تحقیقات جدیدی که در مجله Sex Roles منتشر شده، تاثیر مرخصی پدری بر مشارکت پدر را بررسی می کند و نشان می ده وقتی پدرهای تازه کار مرخصی زایمان طولانی تری می گیرن، مادرها کمتر رفتارهای «بستن درها» (gateclosing) نشون می دن و نگرش های منعطف تر نسبت به نقش های والدگری پیدا می کنن.
تاثیر مرخصی پدری بر مشارکت پدر و نقش آن در خانواده
بچه دار شدن تغییرات بزرگی به همراه داره، مخصوصا برای زوج هایی که هر دو شاغل هستن و باید بین نیازهای مراقبت از نوزاد و مسئولیت های کاریشون تعادل برقرار کنن. با اینکه توی چند دهه اخیر مشارکت پدرها در مراقبت از کودک توی ایالات متحده بیشتر شده، اما هنوز مادرها در دوران نوزادی سهم بیشتری دارن؛ که بخشی از اون به خاطر هنجارها و محدودیت های قدیمی درباره نقش های والدگریه. گسترش مرخصی والدین، به خصوص مرخصی برای پدرها، یکی از راه های حمایت از برابری در مراقبت از فرزند در نظر گرفته شده. تحقیقات نشون داده وقتی پدرها مرخصی می گیرن، بیشتر درگیر مراقبت از بچه می شن و حتی ممکنه این عادت ها رو تا سال ها بعد از تولد فرزندشون هم ادامه بدن. ما اینجا تاثیر مرخصی پدری بر مشارکت پدر و چگونگی شکل گیری آن را بررسی می کنیم.
یکی از پویایی های مهم خانواده در این زمینه، «دروازه بانی مادرانه» (maternal gatekeeping) هست که شامل رفتارها و نگرش هایی می شه که یا باعث تسهیل مشارکت پدر («باز کردن درها») یا محدود کردن اون («بستن درها») توی بحث والدگری می شه. تحقیقات قبلی، بالا بودن رفتارهای بستن درها توسط مادر رو با مشارکت کمتر پدر، کیفیت پایین تر رابطه پدر و فرزند و فشار بیشتر توی رابطه عاطفی زوجین مرتبط دونستن؛ فشارهایی که گاهی مشابه تاثیر شبکه های اجتماعی بر جدایی و سردی عاطفی، می توانند پیوند میان همسران را در دوران حساس پس از زایمان تضعیف کنند. این مکانیسم ها به شدت بر تاثیر مرخصی پدری بر مشارکت پدر مؤثرند.
با وجود علاقه روزافزون به مرخصی پدرها، هیچ مطالعه ای قبلا بررسی نکرده بود که آیا مدت زمان مرخصی پدرهای تازه کار می تونه روی دروازه بانی مادرانه تاثیر بذاره یا نه. چون هویت های والدینی در اوایل دوره بعد از زایمان شکل می گیره، نویسنده ها این فرضیه رو مطرح کردن که مرخصی طولانی تر پدرها می تونه باعث بشه هر دو والد دیدگاه های برابری خواهانه تری نسبت به مراقبت از کودک پیدا کنن و تمایلات مادر برای بستن درها رو کاهش بده. این مطالعه با فرضیه اصلی در مورد تاثیر مرخصی پدری بر مشارکت پدر و کاهش دروازه بانی مادرانه انجام شد.
در تصویر زیر، نمایی از تعامل مثبت والد و کودک را مشاهده می کنید که نشان دهنده اهمیت حضور فعالانه والدین در خانه است.
این تصویر به خوبی نشان می دهد که چطور حضور فیزیکی و عاطفی می تواند پیوند میان اعضای خانواده را مستحکم تر کند.
این مطالعه از داده های یک پروژه طولی استفاده کرده که 182 زوج شاغل و دگرجنس گرا رو در غرب میانه ایالات متحده در مسیر والد شدن دنبال کرده. این زوج ها در ابتدا در طول سه ماهه سوم بارداری مادر، از طریق کلاس های زایمان، تبلیغات، تراکت ها و معرفی بقیه انتخاب شده بودن.
بعد از اعمال معیارهای واجد شرایط بودن، که لازم بود هر دو والد قبل و بعد از تولد شاغل باشن و اطلاعات مربوط به مدت مرخصی رو ارائه بدن، و با کنار گذاشتن یک مورد استثنای خیلی خاص، نمونه نهایی شامل 130 زوج شد. شرکت کننده ها پرسشنامه هایی رو در طول بارداری و دوباره در ماه های 3، 6 و 9 بعد از زایمان پر کردن.
مدت زمان مرخصی مادرها و پدرها به صورت روزانه در طول پیگیری های بعد از زایمان اندازه گیری شد و مرخصی باحقوق از بدون حقوق جدا شد. دروازه بانی مادرانه در نه ماهگی بعد از زایمان ارزیابی شد. هم مادرها و هم پدرها «پرسشنامه تنظیم والدینی» رو پر کردن که شامل مواردی مثل باز کردن درها (مثلا پرسیدن نظر پدر) و بستن درها (مثلا انتقاد کردن یا دوباره انجام دادن کارهای مراقبتی که پدر انجام داده) می شد.
مادرها همچنین زیرمقیاس های نگرش از پرسشنامه آلن و هاوکینز (1378) رو پر کردن که استانداردها/مسئولیت ها و تایید نقش مادرانه رو می سنجید.
چندین عامل روان شناختی و جمعیت شناختی که در طول بارداری اندازه گیری شده بودن، از جمله خودکارآمدی والدین، ناراحتی های روان شناختی مادر، کمال گرایی والدگری مادر، ذات گرایی مادر، ذات گرایی پدر، اعتماد به رابطه و وضعیت اقتصادی-اجتماعی، به عنوان متغیرهای کنترلی وارد مطالعه شدن. سپس از تحلیل های مسیر استفاده شد تا آزمایش بشه که آیا مدت مرخصی پدرها می تونه رفتارهای دروازه بانی مادرانه و نگرش ها رو در نه ماهگی بعد از زایمان پیش بینی کنه یا نه و روشن گر تاثیر مرخصی پدری بر مشارکت پدر باشد.
تاثیر مرخصی پدری بر مشارکت پدر؛ یافته های کلیدی
به طور متوسط، مادرها حدود 67 روز مرخصی گرفتن، در حالی که پدرها حدود 14 روز مرخصی داشتن. در تمام تحلیل ها، طبق گزارش های هم مادرها و هم پدرها، مرخصی طولانی تر پدر به طور معناداری رفتارهای بستن درهای مشارکت توسط مادر رو کاهش داده بود. مرخصی طولانی تر پدر همچنین با نگرش های منعطف تر مادر، از جمله استانداردهای سخت گیرانه کمتر و تایید ضعیف تر نقش سنتی مادرانه، در ارتباط بود.
این ارتباط ها حتی بعد از در نظر گرفتن زمان مرخصی مادر و طیف وسیعی از متغیرهای روان شناختی و جمعیت شناختی هم معنادار باقی موند. در مقابل، مدت مرخصی پدر با رفتارهای «باز کردن درها» توسط مادر ارتباطی نداشت؛ به این معنی که با وجود کمتر شدن محدودیت ها، مادرها لزوما تشویق فعالانه شون رو برای مشارکت پدر بیشتر نکرده بودن. این یافته ها اهمیت تاثیر مرخصی پدری بر مشارکت پدر را دوچندان می کند.
در مقایسه، مدت مرخصی مادر هیچ نوعی از دروازه بانی مادرانه رو پیش بینی نکرد. چندین متغیر دیگه هم ارتباط های معناداری رو نشون دادن. مثلا کمال گرایی والدگری مادر باعث رفتارهای بستن درها و استانداردهای سخت گیرانه تر در خانه شده بود، و اعتماد مادر به آینده رابطه زوجین باعث افزایش رفتارهای باز کردن درها شده بود.
با این حال، این عوامل تغییری در یافته اصلی ایجاد نکردن: اینکه مدت مرخصی پدر به طور منحصر به فرد و مداومی کاهش رفتارهای بستن درها توسط مادر رو پیش بینی می کرد. تحلیل های اکتشافی هم که بررسی می کردن آیا اثرات مرخصی پدر به مدت مرخصی مادر بستگی داره یا نه، هیچ تعامل معناداری پیدا نکردن.
نویسنده ها اشاره کردن که این مطالعه بر اساس یک نمونه از ایالات متحده بوده که بیشترشون زوج های سفیدپوست، با تحصیلات بالا و شاغل از یک منطقه جغرافیایی خاص بودن؛ که ممکنه تعمیم دادن نتایج به خانواده های متنوع تر یا شرایطی با سیاست های مرخصی والدین متفاوت رو محدود کنه.
این یافته ها نشون می دن که وقتی پدرها بعد از تولد فرزند مرخصی طولانی تری می گیرن، احتمال کمتری داره که مادرها مشارکت پدر رو محدود کنن و دیدگاه های منعطف تری نسبت به نقش های والدگری پیدا می کنن. این موضوع به ما نشون می ده که چطور تاثیر مرخصی پدری بر مشارکت پدر می تونه از والدگری مشترک و برابر حمایت کنه.
این مطالعه با عنوان «وقتی پدرهای تازه کار مرخصی بیشتری می گیرن، آیا دروازه بانی مادرانه کاهش پیدا می کنه؟» توسط رید دونیتن، سارا شوپ-سالیوان، میراندا بریگان و کلر کمپ دوش نوشته شده است.
بررسی ها نشان می دهد که سیاست های محیط کار و مدت زمان مرخصی زایمان تنها یک مسئله اداری نیست، بلکه ابزاری برای بازتعریف هویت والدگری است. وقتی پدران فرصت حضور در ماه های اولیه را پیدا می کنند، نه تنها بار مسئولیت مادران سبک تر می شود، بلکه کلیشه های جنسیتی جای خود را به همکاری و درک متقابل می دهند که در نهایت منجر به سلامت روان بهتر برای تمام اعضای خانواده خواهد شد.
Longer paternity leave is linked to reduced maternal gateclosing
