درک عمیق تر از احساسات پسران و مردانگی و آموزش مدیریت هیجانات، به آن ها کمک می کند تا در بزرگسالی به جای سرکوب عواطف، با تاب آوری بیشتری در مسیر زندگی قدم بردارند.
نسل هاست که به خیلی از پسرها یه درس ثابت داده می شه؛ گاهی مستقیم و گاهی هم خیلی نامحسوس: گریه نکن، نترس، احساساتی نشو. این طرز تفکر بر احساسات پسران و مردانگی تاثیرگذار است. غم و غصه نادیده گرفته می شه، ترس کوچیک شمرده می شه و ابرازِ آسیب پذیری هم نشونه ی ضعف تلقی می شه.
اما وقتی پسرها رو این طوری بزرگ می کنیم، چه اتفاقی می افته؟
وقتی به پسرها می گیم موقع ناراحتی نباید گریه کنن یا وقتی احساس ناامنی می کنن نباید به ترسشون اعتراف کنن، در واقع اون ها رو قوی نمی کنیم؛ بلکه داریم بهشون یاد می دیم که با خودشون بیگانه بشن. این رویکرد به مرور زمان، چالش های زیادی برای احساسات پسران و مردانگی ایجاد می کند و می تونه به چیزی خیلی مخرب تر تبدیل بشه: یعنی کمبود هوش هیجانی.
وقتی احساسات پسران و مردانگی نادیده گرفته می شن
خیلی از پسرها این پیام رو دریافت می کنن که: «احساساتت اشتباهه.» یا حتی بدتر: «نمی تونی به چیزی که حس می کنی اعتماد کنی.» این نوع تربیت، درک صحیح از احساسات پسران و مردانگی را دشوار می سازد.
والدین و مراقب ها ممکنه جملاتی مثل این ها رو بگن:
- «خوبی، چیزی نیست.»
- «این که گریه نداره.»
- «مرد باش.»
- «نترس.»
این واکنش ها با اینکه معمولا از روی خیرخواهی هستن، اما دنیای درونی کودک رو بی ارزش جلوه می دن. طبق تحقیقات دکتر جان گاتمن درباره «کوچینگ احساسات»، وقتی احساسات بچه ها نادیده گرفته یا کوچیک شمرده می شه، اون ها یاد نمی گیرن چطور احساساتشون رو درک یا مدیریت کنن و در عوض، یاد می گیرن که اون ها رو نادیده بگیرن. این موضوع برای احساسات پسران و مردانگی پیامدهای جدی دارد.
اما احساسات با نادیده گرفته شدن از بین نمی رن، بلکه فقط به لایه های زیرین منتقل می شن و بر شکل گیری احساسات پسران و مردانگی آینده شان تاثیر می گذارند.
بهای جدایی از احساسات پسران و مردانگی
پسرهایی که بدون شناخت احساساتشون بزرگ می شن (یا فکر می کنن نباید به حسشون اعتماد کنن)، بیشتر مستعد این هستن که:
- وارد موقعیت های خطرناک بشن، چون به جای جدی گرفتنِ ترس، اون رو نادیده می گیرن
- توی تشخیص نیازهای خودشون دچار مشکل بشن
- غمشون رو سرکوب کنن تا جایی که به شکل خشم، بی حسی یا رفتارهای پرخطر خودش رو نشون بده؛ بررسی ها نشان داده است که گاهی این سرکوب ها می تواند با رابطه میان صفات روان پریشی و پرخاشگری جنسی در بزرگسالی پیوندهایی داشته باشد.
- در برقراری روابط سالم و عاطفی با دیگران به مشکل بخورن
وقتی پسرها رو طوری بار می آریم که سیگنال های درونی شون رو نادیده بگیرن، در واقع یکی از مهم ترین ابزارهای بقاشون رو ازشون می گیریم که برای سلامت احساسات پسران و مردانگی ضروری است.
احساسات مشکل ساز نیستن
تمام احساسات یه هدیه هستن و دلیلی برای وجودشون هست.
ترس ما رو ایمن نگه می داره. غم نشونه ی از دست دادن و نیاز به ارتباطه. خشم مرزهایی رو که زیر پا گذاشته شدن مشخص می کنه و شادی ما رو به سمت معنا و هدف هدایت می کنه.
احساسات در واقع اطلاعات هستن. اون ها ما رو به سمت چیزهایی که اهمیت دارن راهنمایی می کنن و کمک می کنن با آگاهی در مسیر زندگی قدم برداریم. وقتی به پسرها یاد می دیم به جای سرکوب احساسات، بهشون گوش بدن، اون ها تاب آوری پیدا می کنن و درک بهتری از احساسات پسران و مردانگی خود خواهند داشت، نه شکنندگی.
تغییر نگرش نسبت به نحوه ی برخورد با عواطف در پسران، گامی اساسی برای ساختن جامعه ای سالم تر و انسان هایی متعادل تر است. با پذیرش این واقعیت که قدرت واقعی در شناخت و ابراز صادقانه ی احساسات نهفته است، می توانیم به پسرها کمک کنیم تا نسخه ای کامل تر و منعطف تر از مردانگی را در زندگی خود تجربه کنند.
